Η καρφίτσα καπέλου εκτός από διακοσμητικό είναι και χρηστική καθώς βοηθάει και στην διατήρηση του καπέλου στο κεφάλι, που συνήθως στερεωνόταν στα μαλλιά. Στη Δυτική παράδοση, οι καρφίτσες καπέλου χρησιμοποιούνται συνήθως από γυναίκες και συνήθως φοριούνται σε ζευγάρια. Είναι συνήθως περίπου 6-8 ίντσες / 15-20 εκ. σε μήκος, με την κεφαλή της καρφίτσας να είναι το πιο διακοσμημένο μέρος.
Οι πρώτες καρφίτσες καπέλου ήταν σαν απλά μεταλλικά καρφιά, αργότερα όμως, φτιαχνόντουσαν από ασημένια στελέχη και τα διακοσμούσαν με Κάριγκορμς, Tοπάζι, Γρανίτη, Αμέθυστο, Φεγγαρόπετρες ή Μαργαριτάρια. Άλλα ήταν φτιαγμένα από κοχύλια, γυαλί, ελεφαντόδοντο ή κεραμικό στολίδι. Είτε μικρό είτε μεγάλο, τα καπέλα που φορούσαν αθλητικές γυναίκες βρίσκονταν πάνω στα φουσκωτά μαλλιά και στερεώνονταν σταθερά στη θέση τους με καρφίτσες καπέλου.
Το πιο περιζήτητο αθλητικό καπέλο ήταν ο «Ναυτικός» με τη μικρή, χαμηλή του κορώνα καθώς και ένα πολύ ευρύ χείλος που ήταν στερεωνόταν στο κεφάλι με ένα ζευγάρι καρφιτσών καπέλου. Οι αθλητικές καρφίτσες καπέλου σχεδιάζονταν σαν μπαστούνια του γκολφ ή του χόκεϊ ενώ μερικές είχαν πάνω πέταλα, μουσικά όργανα ή μικρές μορφές ζώων.
Στην δεκαετίας του 1890 τα καπέλα έμπαιναν πάνω σε ένα εξωφρενικό ύψος μαλλιών, όπως ήταν η μόδα εκείνης της χρονικής περιόδου. Η καρφίτσα καπέλου έγινε το σημαντικό κομμάτι της κόμμωσης και των καπέλων της κάθε γυναίκας. Τα καπέλα αυτά ήταν διακοσμημένα με πόρπες, χάντρες, λουλούδια ακόμα και με βαλσαμωμένα πουλιά ή πούπουλα στρουθοκαμήλου. Τρεις έως έξι καρφίτσες χρειάζονταν για τα ισορροπήσουν, μερικές έως και 18 ίντσες μάκρος.
Οι ιστορίες της εφημερίδας εκείνης της εποχής αναφέρουν πολυάριθμα ατυχήματα και μάλιστα για ένα αγοραστή που τυφλώθηκε σε μια αγοραστική φρενίτιδα σε εκπτώσεις. Σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής, κάποιες καρφίτσες μετατράπηκαν σε θανατηφόρα όπλα και μάλιστα μερικά απαγορεύτηκαν. Πριν την εφεύρεση της μηχανής κατασκευής καρφιτσών το 1832, η κλοπή χειροποίητων καρφιτσών τιμωρούνταν με απαγχονισμό. Φόροι εισπράχθηκαν για να πληρώσουν για τις καρφίτσες της Βασίλισσας και η αγορά χειροποίητων καρφιτσών από τους υποτελείς της περιοριζόταν στην πρώτη ημέρα του Νέου Έτους.
Οι γυναίκες πάντοτε κρατούσαν χρήματα για εκείνη την «ημέρα καρφίτσας» (pin day), η οποία είναι προφανώς η προέλευση της λέξης “χαρτζιλίκι” (pin money) . Το καπέλο έχει από καιρό χαρακτηριστεί ως σύμβολο της χειραφέτησης της γυναίκας. Το καπέλο, από την αρχή του χρόνου, ήταν κάτι περισσότερο από ένα κάλυμμα κεφαλιού. Ήταν ένα σύμβολο της κοινωνικής θέσης του καθενός ή, πιο σωστά, της κοινωνικής θέσης του άντρα.
Ο Οδηγός τιμών του «Miller’s Antiques & Collectables» αναφέρουν πέντε μεταλλικές καρφίτσες καπέλου με κολλημένα πετράδια, από το 1900 -15 πωλούνται με $50- $75 το καθένα. Από την δεκαετία του ’50 είναι μια μεταλλική ανάγλυφη καρφίτσα με σφαιρικό άκρο που κοστίζει από $12 έως $16 και τρεις ισάξιες καρφίτσες με πούλιες.